M&M’s: ze smelten in je mond, niet in je hand. Dit hadden de Amerikaanse soldaten hard nodig tijdens de Tweede Wereldoorlog. Chocola was hun noodrantsoen…
Vechten met een lege maag gaat niet. De reflexen gaan achteruit en erger nog, ook de moraal. Rantsoen was dan ook een belangrijk onderdeel van de logistiek tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Amerikanen onderscheidden het soldatenvoedsel met letters: A, B, C en D. Rantsoen A bestond uit vers voedsel en rantsoen B was voorverpakt en ingeblikt. Legerkoks kookten van deze twee soorten rantsoen ter plekke een maaltijd voor de soldaten.
Maar koken was niet altijd mogelijk en daarom namen soldaten Rantsoen C mee het veld in, een complete voorgekookte maaltijd in blik. Maar ook voor dit eten moest de tijd worden genomen om het op te warmen. Wie flauw werd van de honger tussen de kogelregens door, moest zijn energiewaarde sneller zien op te krikken. Hiervoor was de chocolade in Rantsoen D bedoeld: caloriebommen voor noodgevallen.
Bijna alle chocolade voor Rantsoen D kwam uit dezelfde fabriek, The Hershey Company uit Pennsylvania, kortweg Hershey’s. De chocolade voor soldaten in het veld was niet veel anders dan de repen van Hershey’s in de Amerikaanse supermarkt. Ze waren anders verpakt en vaak ook wat dikker, maar verder even lekker. Om deze reden werd het plan geopperd om smerige chocoladerepen te maken, zodat de soldaten het pas zouden eten als het echt nodig was. Dit idee is snel in de prullenbak verdwenen, aangezien dat de moraal van de soldaten geen goed zou doen…
De chocoladerepen voor militairen moesten onder barre omstandigheden goed blijven, dus ook in de snikhete woestijn of in broekzakken van zwetende soldaten. Hershey’s ging op zoek naar de perfecte oplossing tegen smeltende chocolade en kwam met het idee van een beschermend krokant suikerlaagje om de chocolade heen. Niet toevallig startte de zoon van William F.R. Murrie, de eigenaar van Hershey’s, een handel in dit soort chocoladesnoepjes.
Gestolen idee
De zoon, Bruce Murrie ging vlak voor de Tweede Wereldoorlog in zee met Forrest Mars Senior, wiens vader in 1932 de bekende Marsrepen op de markt had gebracht. Deze Forrest had tijdens de Spaanse Burgeroorlog in de jaren ’30 soldaten chocolade met een suikerlaagje zien eten. Het viel hem op dat de chocolade een stuk minder snel smolt dan bij een gewone reep. Beter goed gepikt dan slecht verzonnen wilde hij dit product in Amerika namaken. Bruce Murrie zag ook wel wat in dit idee, omdat hij via zijn vader de snoepjes aan het leger zou kunnen slijten. Gelukkig voor de heren brak de Tweede Wereldoorlog uit en steeg de vraag naar chocolade voor de rantsoenen. Forrest Mars vroeg het patent aan voor het maken van chocoladesnoepjes met een suikerlaagje en in 1941 kon de productie beginnen.
Mars en Murrie noemden hun gezamenlijke snoepje heel toepasselijk M&M. Nog hetzelfde jaar konden de soldaten genieten van hun nieuwe chocoladesnoepjes met krokant suikerlaagje. Nadat de oorlog was afgelopen, misten de Amerikaanse soldaten hun snoepgoed zo erg, dat de M&M’s al snel in de winkels terechtkwamen.
Nederland kwam pas in de jaren ’60 in aanraking met de M&M’s, maar dan onder een andere naam. De gewone M&M’s heette bij ons Treets en de M&M’s met pinda Bonito’s. De populariteit van de snoepjes steeg na een wereldwijde marketingcampagne in de jaren ‘80. Nederland moest hierbij aanhaken en in 1983 werden de namen van de snoepjes veranderd in M&M’s. Ook de bekende reclameleus stamt uit die jaren: ze smelten in je mond, niet in je hand.
Eetbare schaakstukken
De vrolijke figuurtjes die de M&M’s uitbeelden, hebben meegeholpen aan de groeiende schare fans van M&M. Sinds 1995 huppelen de M&M’s Red en Yellow door de reclames, wat vooral in Amerika een ware M&M manie heeft veroorzaakt. Al snel kwamen er gekleurde figuurtjes bij en er werden zelfs heuse M&M winkels geopend. Winkels die alleen maar M&M’s in de meest bizarre smaken verkopen en daarnaast van alles er omheen: poppen, servies, dekbedden en natuurlijk schaakspellen.
In het Schaakstukkenmuseum staat ook een M&M schaakspel. Ooit waren de schaakstukken gevuld met M&M’s, maar die zijn ondertussen allang opgegeten. Dit maakt het spel er echter niet minder vrolijk om!
Vooral het schaakstuk Paard, een door de blauwe M&M bereden paardje, valt erg in de smaak bij de jonge bezoekers van het museum
Door Marjolein Overmeer
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.